А вершы свае спалі...
З прыватнай размовы
Так, так, шаноўны, вершы – гэта дробязь,
I хоць для іх патрэбен Божы дар –
Сярод тавараў гэта не тавар,
Багатыром цябе яны ня зробяць.
Таму – за непатрэбай – ты іх зьнішчы:
Зьбяры ўсе разам і спалі ў агні...»
Ды я ўжо так рабіў, але ж яны
Яшчэ мацьней растуць на папялішчы!..
1992
|
|
